ΚΩΝΟΣ ΚΑΙ ΚΩΝΙΚΕΣ ΤΟΜΕΣ

Οι κωνικές τομές, δηλαδή οι καμπύλες που προκύπτουν από την τομή ενός επιπέδου με έναν κώνο, πρωτοαπασχόλησαν την επιστημονική κοινότητα στην αρχαία Ελλάδα γύρω στο 5ο π.Χ αιώνα. Η σημασία τους, ωστόσο στην αρχαιότητα αφορούσε, αποκλειστικά την επίλυση ορισμένων γεωμετρικών προβλημάτων και κατά κύριο λόγο την

επίλυση του προβλήματος του κύβου. Παρόλο όμως που η ανακάλυψη των κωνικών τομών χρονολογείται τόσο μακριά μέσα στους αιώνες, η ανάπτυξη και η εξέλιξη τους δεν απασχόλησε μόνο τους Αρχαίους Έλληνες μέχρι την εποχή του Πάππου. Αποτέλεσε, επίσης, σημαντικό πεδίο έρευνας και για τους επιστήμονες της κεντρικής Ευρώπης από τον 16ο  μέχρι και τον 20ο αιώνα. Γύρω στο 300 π.Χ η υπερβολή η παραβολή και η έλλειψη είχαν γίνει αντικείμενο συστηματικής μελέτης, ως οι τομές που δημιουργούνται στην επιφάνεια ενός κώνου από ένα επίπεδο κάθετο σε μια γενέτειρά του. Οι μαθητές της Β’ Λυκείου Ο.Π κατασκεύασαν έναν κώνο και έφεραν τις κατάλληλες τομές ώστε να δημιουργήσουν κύκλο έλλειψη, υπερβολή και παραβολή.

                                                                                                                                                                 Επιμέλεια: Νάγια Κ