ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΒΙΟΓΡΑΦΟΥΝ

Στο πλαίσιο του σχεδίου δράσης «Ενισχύοντας της Φιλαναγνωσία στο Λύκειο», και του προγράμματος «Βιογραφώντας βιωματικά» οι μαθητές της Β΄ Λυκείου συνέγραψαν τη δική τους βιογραφία για τον συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη, η οποία προέκυψε έπειτα από μελέτη σχετικού με τη ζωή και το έργο του υλικού. Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1883. Ήταν γνωστός λογοτέχνης, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής, δημοσιογράφος, ένα ανήσυχο πνεύμα της εποχής του. Το 1902 πηγαίνει στην Αθήνα για να σπουδάσει Νομική. Το 1906 γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα «Όφις και Κρίνο» και το θεατρικό έργο «Ξημερώνει». Παράλληλα αρθρογραφούσε σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής με ψευδώνυμα (Ακρίτας, Πέτρος Ψηλορείτης και Κάρμα Νιρβαμή). Το 1911 παντρεύεται τη Γαλάτεια Αλεξίου στο Ηράκλειο. Συνδέθηκε με στενή φιλία με τον επίσης λογοτέχνη και λόγιο της εποχής, Άγγελο Σικελιανό, με τον οποίο το 1914 πραγματοποίησαν ταξίδι στο Άγιο Όρος. Κάποια από τα ποιο γνωστά μυθιστορήματά του είναι «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» (1946), «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» (1948), «Ο καπετάν Μιχάλης» (1953), «Ο τελευταίος πειρασμός» (1955), «Οι αδερφοφάδες» (1965) και η «Αναφορά στο Γκρέκο» (1961). Πολλά από τα μυθιστορήματά του γνώρισαν παγκόσμια αναγνώριση και έγιναν κινηματογραφικές ταινίες, όπως «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» (1957), «Αλέξης Ζορμπάς» (1964) και «Ο τελευταίος πειρασμός» (1988).

Αναφορά πρέπει να γίνει και στον Καζαντζάκη ως θεατρικό συγγραφέα. Κάποια από τα θεατρικά του κείμενα είναι «Ο πρωτομάστορας» (1908), «Νικηφόρος Φωκάς» (1927), «Χριστός» (1928), «Καποδίστριας» (1944), «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» (1951), «Βούδας» (1956). Έγραψε επίσης τα παιδικά μυθιστορήματα «Μέγας Αλέξανδρος» (1978) και «Στα Παλάτια της Κνωσού» (1981). Συνέγραψε και σχολικά εγχειρίδια. Ο Καζαντζάκης ταξίδεψε πολύ σε αρκετά μέρη του κόσμου, όπως Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία, Ινδία, Ιερουσαλήμ, Αίγυπτο, Ισπανία. Αυτά τα ταξίδια αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης γα τα ταξιδιωτικά του έργα. («Σκίτσα από το Άγιον Όρος», «Ταξιδεύοντας: Ισπανία- Ιταλία- Αίγυπτος- Σινά», «Ταξιδεύοντας: Ισπανία», «Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία- Κίνα», κα.)

Ορισμένα από τα πιο γνωστά του έργα τα έγραψε στην Αίγινα, όπου διέμεινε αρκετά χρόνια με τη δεύτερη σύζυγό του, Ελένη Καζαντζάκη. Το τελευταίο του σπίτι, στο οποίο έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του βρίσκεται στην πόλη Αντίπ της Νότιας Γαλλίας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι προτάθηκε εννέα χρονιές για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και πως πρόκειται για τον πιο πολυμεταφρασμένο έλληνα συγγραφέας της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας.Το 1953 η Ορθόδοξη Εκκλησία επιχειρεί τη δίωξή του επειδή θεωρεί πως τα έργα του δείχνουν ασέβεια προς τον κλήρο («Καπετάν Μιχάλης»), ότι κακοποιεί την μορφή του Χριστού και ότι υποβαθμίζει τον θεανθρωπικό του χαρακτήρα («Τελευταίος Πειρασμός»). Τελικά και παρά τις απειλές, η Εκκλησία της Ελλάδας δεν προχωρά στον αφορισμό του.

Ο Νίκος Καζαντζάκης πεθαίνει στη Γερμανία το 1957 από λευχαιμία. Επιστρέφει στην Κρήτη για να ταφεί, όμως η Εκκλησία της Ελλάδας δεν επιτρέπει την ταφή του σε νεκροταφείο. Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης απαγορεύει να συνοδευτεί η σορός του από ιερείς. Στον τάφο του, όπως επιθυμούσε ο ίδιος, βρίσκεται χαραγμένη η επιγραφή:

Δεν ελπίζω τίποτα

Δε φοβούμαι τίποτα

Είμαι λέφτερος