Ο Φουρφουράς από τα παλαιότερα χρόνια, φημιζόταν για τις
καντάδες του, τις πλάκες του και τους μερακλήδες, γεμάτους ήθος, γλεντζέδες του
χωριού. Κάτι τέτοιες μέρες γιορτινές, οι τότε νέοι του χωριού, μαζεύονταν για
να πουν τα κάλαντα από σπίτι σε σπίτι. Με τη λύρα και το λαούτο τους ξεκινούσαν
όλο χαρά την παραδοσιακή τους βόλτα. Μια ιστορία που «τριγυρίζει» στο χωριό για
να μας διδάξει την αξιοπρέπεια που επικρατούσε τα παλαιότερα χρόνια είναι η
εξής: Σε μια καντάδα που γινόταν Χριστουγεννιάτικες μέρες, οι νέοι του χωριού μπήκαν σε ένα φτωχό σπιτικό. Η φτώχεια εκείνες τις εποχές ήταν έντονη,
ειδικά στις επαρχιακές κοινωνίες. Ο σπιτονοικοκύρης, όντας πολύ φτωχός, δεν είχε
ρακή να τους κεράσει οπότε λόγω της ομοιότητας σκέφτηκε να βάλει νερό στα
ρακοπότηρα. Οι
